Theresa May organiseert verkiezingen op 8 juni.
Het is u allicht niet ontgaan dat Theresa May haar landgenoten gisteren kond heeft gedaan dat ze op 8 juni naar de stembus mogen voor een “snap-election”. Dat is precies wat ze een paar maanden beloofd heeft om vooral NIET te doen.
Harde onderhandelingen
Waarom dan die plotselinge ommekeer? De officiële reden is uiteraard dat May verwacht dat de Brexit-onderhandelingen zwaar zullen zijn. En dan kan je het natuurlijk niet hebben dat je ook nog thuis op een tweede front moet vechten. Theresa May heeft nooit een “populair mandaat” gekregen om premier te zijn. Liever de korte pijn nu dan verkiezingscampagnes in het midden van de onderhandelingen. Zelfs zonder tussentijdse verkiezingen zou het onderhandelen van een handelsakkoord op twee jaar tijd al een wereldrecord betekenen. En May heeft een (iets té) krappe meerderheid van amper 5 zetels. Engelse parlementsleden staan nogal sterk in hun schoenen en een handvol hardliners zou een eventueel akkoord naar de dieperik kunnen schieten.
De échte reden is uiteraard dat de kaarten nu voor May veel beter liggen dan een paar maanden geleden. De economie boert economisch niet zo slecht, mede dankzij het goedkope pond en de bereidheid van de Engelsen om te blijven consumeren.
Apegapen
Bovendien ligt de oppositie een beetje op apegapen. Labour heeft met Jeremy Corbyn een leider die populair is bij zijn achterban, maar die hoegenaamd geen uitstraling heeft voor stemmend Engeland. In de opiniepeilingen leidt May met niet minder dan 20% op Labour. In een systeem waarbij in elke kiesomschrijving de “winner takes all” geldt, kan dat labour min of meer wegvegen. De UKIP, de partij die met het gewonnen referendum haar enige programmapunt bereikt heeft, speelt vandaag helemaal niet meer mee.
Alleen de Liberal democrats (Libdems voor de vrienden) zouden nog roet in het eten kunnen gooien. Nogal wat Britten gaan niet mee met het Brexit-verhaal niet echt eens en gaan die libdems misschien als de échte oppositie zijn. Nogal wat jongeren hebben in juni niet meegestemd en zijn wakker geworden in Brexit-land. Allicht gaan zij deze keer wél stemmen.
Op 8 juni kennen we het resultaat van de gok van Theresa May. De Engelse pond staat ondertussen op haar hoogste peil sinds het Brexitreferendum.
Kort op de bal
Eigenlijk is dat wel een leuk aspect aan de Engelse politiek. Verkiezingen vallen altijd plots uit de lucht en zijn daarna in minder dan twee maand in kannen en kruiken. Wat een verschil met Amerikaanse en Franse presidentsverkiezingen, die maar blijven en blijven en blijven duren;
Een leuke anekdote daarbij is, dat het uitschrijven van verkiezingen gebeurt na een motie van wantrouwen. May moet haar parlementsleden dus vragen om haar eventjes niet meer te vertrouwen. En daarna weer wel natuurlijk. Politiek heeft some leuke kantjes.